اصطلاح ناحيه بيوژئوكلماتيك، يك ناحيه را بر اساس پوشش گياهي، اقليم، حيوانات خاك وبستر ژئولوژيكي معرفي مي كند. كراجيان يك ناحيه ي بيوژئوكلماتيك را به عنوان يك سطح ژئوگرافيكي تعيين مي كند كه غالبا توسط همان ماكروكليما كنترل شده و به وسيله ي همان خاك و همان پوشش،كليماكس اقليمي ناحيه اي مشخص مي شود. در واقع يك ناحيه ي بيوژئوكلماتيك مي تواند از نظر ژئوگرافيكي يك اكوسيستم ناحيه اي در نظرگرفته شود كه حاوي تعدادي اكوسيستم كوچكتر است. بنابراين سيستم كراجيان از نظر Sukachev يك بيوژئوكوئنوز است. نقشه ژئوگرافيكي يك بيوژئوكوئنوز با فيتوكوئنوز كه يك جامعه گياهي باريك و قابل نقشه برداري نسبتا مشخص است،نشان داده مي شود. باريك يعني اينكه پوشش گياهي در تمام لايه هايش، نه فقط در لايه هموژن (يكنواخت) باشد. مثلا در يك جنگل، نه تنها تركيب گونه اي درختي بلكه اشكوب زيرين هم بايد همگون باشد. انتخاب ايستگاههاي نمونه برداري Releve است.

   نقشه ژئوگرافيك يك ناحيه بيوژئوگرافيك،به صورت اقليمي،گياهي وخاكي مشخص مي شود.اين نواحي در به وسيله همان پوشش ناحيه اي،همان خاك ناحيه اي،همان ماكروكليمات ناحيه اي مشخص مي شود. اين خاكها و پوشش ناحيه اي فقط در برخي از زيستگاههاي مرطوب كه خاكها به مدت چندين هزار سال تكامل پيداكرده(بالغ شده)و پوشش گياهي اساسا به مدت چندصد سال دست نخورده باقي مانده است،وجوددارد. زيستگاههاي مرطوب يك ناحيه(به ميزان زيادي توسط يخبندان تحت تاثير قرارمي گيرد)از عمق خاكهاي رسوبي و يخ زده كه داراي ذرات ريز شن و سيلت است،تشكيل مي شود.آن ها زهكشي بيش از حد ندارند و توسط دوره هاي بلند مدت آبهاي حاصل ازتراوشهاي طبيعي تحت تاثير قرارنمي گيرند. ميزان رطوبت خاكهاي آنها به طور كامل به آب حاصل از بارش بستگي دارد.(عمدتا باران و برف)

زيستگاههاي ديگر،مرطوبتر يا خشك تر از زيستگاههاي مرطوب(Mesic)هستند. در هر دو نوع اين زيستگاهها(مرطوب تر و خشك ترMesic)برخي زيستگاهها از نظر عوامل خاكي با هم تفاوت دارند. آنها به سادگي زهكشي مي شوند زيرا خاكهايشان پست يا از مواد درشت درست شده است يا آنها باآب مازاد انتقال يافته از ديگر زيستگاههاي همان ناحيه تغذيه مي كنند. بنابراين،آنها نمي توانند از ويژگي مشخصه ي اين نواحي حذف شوند. پوشش گياهي آنها ممكن است به حدي متفاوت باشد كه به طور فلورستيكي به برخي از ديگر گروهها وراسته ها تعلق داشته باشند تا اينكه اين پوشش گياهي در جاههاي مرطوب رشد كنند.

هر بیوژئوکوئنوژنز یک ناحیه بیوژئوکلماتیک ویژه، پیشرفت های مشخصه ی خود را دارد كه با فیتوکوئنوزیز متوالی نشان داده می شود. برخی از بیوژئوکوئنزها, ممکن است به صورت مشابه در چندین ناحیه مناسب ایجاد شود که برخی فاکتورهای محیطی جبرانی آنجا عمل می کنند.

   اگر خاکهای ناحیه ای حداقل برای چندین هزار سال بالغ شده باشند، ممکن است از یک عمق ایجاد شوند و مواد مادری آنها از بین رود و چون پوشش گیاهی ناحیه ای هنگامی که به مدت چند صد سال دست نخورده باشد, پیشرفت خواهد کرد. لذا هر مکان مرطوبی با خاکهای ناحیه ای و پوشش گیاهی ناحیه ای مشخص نمی شود. بنابراین, زمین های رسوبی جوان ممکن است با خاک های غنی تر و بیشتر مشخص شوند و معمولا واحدهای پوشش های گیاهی یا بیوژئوکوئنوزها غنی تر هستند.

برخی نواحی بیوژئوکلماتیک،در پوشش گیاهی ناحیه ای و ویژگی های خاک آن ها ممكن است برخی شباهت ها داشته باشند. در هر حال, آن ها ممکن است به عنوان نواحی متفاوت با اکوسیستم های فرعی شان (Corollary) مشخص شوند,به طوری که همراه با اکوسیستم های خشک تر یا مرطوب تر که در همان نواحی با اکوسیستمهای مرطوب وجوددارند،مشخص مي شوند. بنابراین نواحی بیوژئوکلماتیک نه تنها با اکوسیستمهای بالغ و مرطوب شان بلكه با دیگر واحدهای اکوسیستماتیک که در همان ماکروکیمات وجوددارند,مشخص می شوند. هنگامي كه خاك و پوشش گياهي وابسته به اقليم در نظر گرفته مي شوند،اقليم نقش کنترل کننده بازی می کند. کراجیان هر ناحیه ای را با 19 پارامتر اقلیمی مشخص می کند.  به عنوان یک ابزار مهم(اصلی)او از نقشه های ناحیه ای بیوکلماتیک کوپن استفاده می کند,که به واحدهای نقشه برداری بر اساس ترکیب پراکندگی سالیانه میانگین درجه حرارت و بارش ماهانه منتج می شود.اماکن کراجیان دارای چندین حد برای پارامترهای اقلیمی است. مثل حداکثر و حداقل درجه حرارت مطلق, مرطوب ترین و خشک ترین ماه,بارش برف سالیانه,وجود ابر و... به شناسایی و تشخیص نواحی بیوژئوکلماتیک کمک می کند. علاوه بر این,19 پارامتر اقلیمی هر ناحیه با ارتفاع,عرض جغرافیایی,خاک ناحیه ای آن و فرایندهای تشکیل دهنده ی خاک ناحیه ای آن توصیف می شوند. خاک ناحیه ای کم و بیش با مفهوم وسیع گروه خاکی استفاده شده در طبقه بندی خاک ارتباط دارد.

  در نقشه برداری واقعی نواحی بیوژئوکلماتیک,توپوگرافی یک معیار اصلی است همانطور که آن به تمام پارامترهای اقلیم(درجه حرارت,بارش,وزش باد,بارش برف,وجود ابر)و حتی  خاک و پوشش گیاهی مربوط می شود. سیستم نواحی بیوژئوکلماتیک از مطالعات مفصل بیوژئوکوئنوزهای مستقل حاصل شده است. تعداد نوع بیوژئوکوئنوزها از حدود 8 تا 20 برای یک ناحیه تغییرمی کند و هر نوع بیوژئوکوئنوز بر پایه مطالعات مفصل اکولوژیکی از 10 بیوژئوکوئنوز مجزا قرارمی گیرد. واحدهای بیوژئوکوئنوز به وسیله یک محیط ماکرو معمولی به ناحیه بیوژئوکیماتیک ربط داده می شود. بنابراین,کراجیان بر ارتباط ناحیه بیوژئوکلماتیک و بیوژئوکوئنوز تاکید می کند. این سیستم نسبت به طرح های طبقه بندی ساختاری قبلا توصیف شده متفاوت است,که از جنبه های وسیع شروع می شود و به جزییات بیشتر می رسد. درآن طرح ها، نقشه برداری بر اساس مرزهای واقعی پوشش های گیاهی قرارمی گیرد. در طرح های نواحی بیوژئوکلماتیک این مرزها بر پايه ي خاک,اقلیم وپوشش گیاهی قرارمی گیرند, توپوگرافی به عنوان الحاق کننده استفاده می شود. سیستم کراجیان مستلزم دانش قابل ملاحظه در مورد اکولوژی تمام پوشش های گیاهی یک ناحیه که قبلا مرزهای ناحیه ای آن به صورت دقیق کشیده شده است،مي باشد. در واقع سیستم کراجیان,حاصل مطالعات سخت اکولوژی گیاهی در طول سالهای زیادی در بریتیش کلمبیا است.